HTTP/2 jest nową wersją stworzonego w 1999 roku protokołu HTTP/1.1, który został spisany przez
Internet Engineering Task Force. Ma on za zadanie odpowiadać za komunikację z przeglądarką.
Jakie główne zmiany przynosi? Jakie są jego główne zalety?

Główne zmiany, jakie przynosi HTTP/2

Protokół HTTP/2 bazuje na projekcie SPDY firmy Google, który został stworzony w celu
rozwiązania problemów z wydajnością związanych z protokołem HTTP/1.1. Najprościej mówiąc,
jest on specyfikacją tego, jak serwer powinien się komunikować z przeglądarką, umożliwiając
przesyłanie danych w możliwie jak najszybszy sposób.
Oto główne zmiany, jakie przynosi HTTP/2:
Dzięki niemu, przeglądarka łącząca się ze stroną internetową nawiązuje tylko jedno trwałe
połączenie, które jest aktywne do momentu opuszczenia witryny. Dotychczas, korzystając z
protokołu HTTP/1.1, co chwilę przesyłała ona do serwera zapytania o następne zasoby, obciążając
go i redukując ich załadowanie.
Pozwala on na jednoczesne wykonywanie wielu zapytań do serwera. Do tej pory każde z nich było
kolejkowane, co w negatywny sposób wpływało na czas wczytywania się strony internetowej.
Użycie go sprawia, że witryny są w stanie komunikować się z użytkownikami przez powiadomienia
Push znane do tej pory ze smartfonów.
Korzystanie z omawianego protokołu pozwala serwerowi nadawać istotnym zasobom wyższe
priorytety. W pozytywny sposób wpływa to na prędkość ładowania się strony internetowej.
Protokół komunikuje się z przeglądarką poprzez polecenia binarne, co redukuje ryzyko wystąpienia
błędów i jest znacznie łatwiejsze do rozpracowania przez serwer.

Zalety i wady protokołu HTTP/2

Dlaczego warto już dziś wdrożyć protokół HTTP/2? Oto jego główne zalety:
Multipleksowanie — w przeciwieństwie do protokołu HTTP/1.1, który wymaga, by każde z żądań
korzystało z własnego połączenia TCP, w przypadku HTTP/2 przeglądarka jest w stanie
uwzględniać wiele żądań w jednym połączeniu TCP.
Kompresja nagłówka — nowoczesne strony internetowe bazują na różnego rodzaju zasobach
zewnętrznych, takich jak CSS, JavaScript, obrazy czy czcionki. Za każdym razem, kiedy
przeglądarka wymaga jednego z nich, zawiera nagłówek HTTP z żądaniem. W momencie, w
którym serwer z powrotem odsyła zasób do przeglądarki, zawiera on również nagłówek
odpowiedzi HTTP. Protokół HTTP/2 wymusza wysyłanie nagłówków HTTP w formacie
skompresowanym, co przyczynia się do redukcji ilości informacji, jakie muszą być wymieniane
pomiędzy przeglądarką i serwerem.
Server Push — pozwala on sieci brzegowej wysyłać zasoby internetowego z powrotem do
przeglądarki, zanim jeszcze zda sobie sprawę z tego, że ich potrzebuje. Skutecznie przyspiesza to
czas ładowania witryny, eliminując jednocześnie niepotrzebne obiegi.
Priorytet strumienia — jest to mechanizm, który pozwala przeglądarkom internetowym określać,
które z zasobów chciałyby one otrzymać w pierwszej kolejności.
Oczywiście, protokół HTTP/2 nie jest pozbawiony wad. Lista jego mankamentów prezentuje się
następująco:
Jest on wspierany wyłącznie przez najnowsze przeglądarki internetowe. Wymusza szyfrowanie SSL.
Aktualizacja starszych dystrybucji może wymagać niekiedy przeprowadzenia dodatkowych prac
administracyjnych.
Omawiany protokół nie może być wykorzystywany w przypadku najtańszych hostingów.

Czy warto wdrażać HTTP/2?

Jako że HTTP/2 ma ogromny wpływ na szybkość wczytywania się stron internetowych, wdrożenie
tego protokołu powinno zostać odczytane przez Google jako pozytywny czynnik rankingowy.
Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, iż jest on wspierany wyłącznie przez najnowsze
przeglądarki. W przypadku Chrome oraz Firefox, witryny ładowane przez HTTP/2 muszą posiadać
wdrożony certyfikat HTTPS. Z jednej strony przyczyni się to do poprawy widoczności strony w
wynikach wyszukiwania. Z drugiej, pojawiać mogą się przejściowe problemy związane z obsługą
HTTPS (dotyczy to w szczególności rozbudowanych witryn z przekierowaniami) czy tagami
kanonicznymi.